Philippe Van de Vyvere (69) is de eigenaar van het belangrijke haventerminalbedrijf Sea Invest. Hij is een notoir discreet man die nooit interviews geeft. Nochtans haalde hij in de afgelopen weken de pers met de oprichting van de private Stichting Petros.

In de statuten van die stichting wordt minutieus het opvolgingstraject beschreven dat zijn zoon Pierre Van de Vyvere moet doorlopen. De leeftijd van Pierre is niet gekend, maar alles wijst erop dat hij nog zeer jong is want hij heeft nog een aantal etappes af te werken. Het bestuur van de stichting moet erop toezien dat al deze etappes vlot verlopen.

Het traject begint wanneer Pierre twaalf jaar wordt. Dan moet hij tot het einde van zijn studietraject de gelegenheid hebben om kennis te maken met het bedrijf gedurende één maand per jaar onder de vorm van vakantiewerk, een bijbaan of een stage. Hij krijgt hiervoor een marktconforme vergoeding.

Vanaf het succesvol beëindigen van zijn studietraject en uiterlijk vanaf de leeftijd van 23 jaar moet Pierre van de Vyvere de mogelijkheid hebben om een voltijdse betrekking in de Sea Invest Groep of in diens vastgoedzustervennootschap op te nemen. Zijn salaris zal worden bepaald in functies van zijn studies, functie en verantwoordelijkheid. Bij de aanvang van zijn job zal hij kosteloos gebruik kunnen maken van een bedrijfswagen van het type SUV, model Volvo XC90 of een model van gelijkaardige kwaliteit.

Voor hij de leeftijd van 23 jaar bereikt zijn er nog andere opportuniteiten om Pierre Van de Vyvere met het familiebedrijf Sea Invest vertrouwd te maken. Vanaf de leeftijd van 16 jaar mag hij aanwezig zijn op de raden van bestuur van Sea Invest en vanaf 18 jaar mag hij in de raden van bestuur van de groep zetelen.

Op die manier wordt het carrièrepad van Pierre van de Vyvere nauwkeurig uitgetekend. Maar waarom wordt dit alles vastgelegd in de statuten van de stichting en niet in een familiaal charter? Wij kunnen hiernaar slechts gissen, maar onze hypothese is dat Van de Vyvere senior vooral een structuur heeft willen creëren, die los staat van hemzelf en waarvan het bestuur de juridische verantwoordelijkheid heeft om het opleidingstraject mogelijk te maken. Wie een mandaat van bestuurder van een stichting opneemt moet immers volgens haar doel handelen. En de opleiding van Van de Vyvere junior behoort expliciet tot het doel van de stichting. De familie Van de Vyvere heeft de figuur van de private stichting hiermee op een interessante en creatieve manier aangewend.

Wat te denken van de diverse etappes die worden beschreven? Voordeel is in ieder geval dat er een helder traject is. Of het wenselijk is dat een zestienjarige raden van bestuur bijwoont en er vanaf 18 jaar in zetelt, is natuurlijk een totaal andere kwestie.

Jozef Lievens